هیچ کس نباید مبارزه با کرونا را مهمتر از دفاع مقدس رزمندگان اسلام معرفی نماید. دفاع مقدس کجا و کرونا کجا؟! ایثار 5 ماهه وزارت بهداشت در بیمارستانها کجا، و ایثار 100 ماهه رزمندگان دفاع مقدس در جبهه ها کجا؟!
به گزارش گلستان ما، غلامرضا خارکوهی؛ تاریخنگار انقلاب اسلامی در یادداشتی کوتاه به مقایسه ایثار 100 ماهه رزمندگان با ایثار 5 ماه پرسنل درمان توسط دولت انتقاد کرد و نوشت: دولت اعلام کرده چون پرستاران در ایام بیماری کرونا خیلی رنج و زحمت کشیدهاند 50 درصد حقوقشان افزایش مییابد.
از طرفی برخیها زحمات وزارت بهداشت و کادر درمان را در ماههای اخیر سختتر از فداکاری دوران دفاع مقدس و رزمندگان اسلام دانستهاند، این نگاه موجب رنجش میلیونها ایثارگر و خانواده آنها شد.
اینجانب، هم به عنوان یک شاهد عینی میادین جنگ که 33 ماه مستقیماً در جبهههای دوران دفاع مقدس حضور داشتهام، و هم به عنوان پژوهشگر علمی تاریخ انقلاب نکاتی را در این خصوص مطرح میکنم.
از نظر بنده و سایر جانبازان و آزادگان و خانوادههای شهدا و ایثارگران، هم زحمات کادر درمان و هم افزایش حقوقشان منطقی و قابل تقدیر است و زحمات مضاعف آنها برای درمان بیماران قابل انکار نیست.
امّا مگر در دوران 8 سال دفاع مقدس رزمندگان داوطلب مردمی و بسیجی و سپاهی و ارتشی و جهادی ما شب و روز در گرما و سرما دور از خانه و زندگی – که نه تلفنی بود و نه موبایل و نه امکان ملاقات خانواده - با جانشان بازی نکردند؟ و مظلومانه شهید و مجروح و مفقود و معلول و اسیر شکنجهگاههای دشمن نشدند؟ مگر در آن زمان رزمندگان و خانوادههایشان حقوق نجومی و زندگی اشرافی داشتند؟ اگر کادر درمان 4-5 ماه با کرونا جنگدهاند، رزمندگان ما بیش از 100 ماه ایثار کردند و در کردستان و خوزستان و کوه و جنگل و دریا و صحرا و برف و یخبندان و گرمای 55 درجه و زیر باران گلوله دشمن با ارتش بعثی صدام جنگیدند.
ولی هیچکس نه تنها به حقوق رزمندگان 50 درصد اضافه نکرد، بلکه در دوران کرونا وزارت بهداشت حتی یک عدد ماسک و دستکش هم به رزمندگان و جانبازان نداد. تنها امتیاز حقوقی که بعد از پایان 100 ماه جنگ و شهادت و فداکاری نصیب رزمندگان شد، این بود که هرکس شش ماه جبهه بوده یک گروه به حقوش اضافه شود، همین!
این در حالی بود که اغلب رزمندگان اسلام که در طول 8 سال دفاع مقدس با جان و دل در کوه و دشت و دریا و جنگل، و با هزاران خطر در مقابل ارتش متجاوز صدام و گروهکهای منافقین و کومله و دمکرات در مناطق جنگی غرب و جنوب در گرما و سرما می جنگیدند ، نیروهای داوطلب مردمی بودند که یا حقوق نمیگرفتند و یا از کمترین حقوق برخوردار بودند. برخی از آنان 4 ماه یک بار به مرخصی میرفتند تا با خانوادههای خود دیدار نمایند.
حتی برخی تولد نوزادان و یا عروسی دختران خود را در منزل نبودند، برخی هم در کمال مظلومیت، توسط ارتش خونخوار صدام، شهید و مفقود و اسیر و شکنجه شدند. به طوری که برخی از شهدای رزمنده بعد از چهل سال هنوز پیکر مطهرشان مفقود است و خانوادههایشان چشم به راه یافتن یک قطعه استخوان از فرزند شهیدشان هستند. اینان آن سالها به خاطر ضرورت امنیت و سلامت جامعه در جبهه جنگ و در زیر سنگرهای خاکی پر از گلوله و آتش و مار و عقرب ایثار و از خودگذشتگی میکردند.
لذا هیچ کس نباید مبارزه با کرونا و هیچ وظیفه مندی دیگری را مهمتر از دفاع مقدس رزمندگان اسلام معرفی نماید. دفاع مقدس کجا و کرونا کجا؟! ایثار 5 ماهه وزارت بهداشت در بیمارستانها کجا، و ایثار 100 ماهه رزمندگان دفاع مقدس در جبههها کجا؟!
انتهای پیام/
© کپی بخش یا کل هر کدام از مطالب گلستان ما با ذکر منبع امکان پذیر است.
نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط خبرگزاری گلستان ما در وب سایت منتشر خواهد شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد