اسماعیل صفاری در حالی که لبخند بر لبانش نقش بسته بود به مسافران تشنه هندوانه داد و گفت: زودتر از اینجا بروید اگر مادرمان بفهمد که شما سید هستید تا تمامی هندوانه‌ها را به شما ندهد راضی نمی‌شود.

شهید محمود قوانلو در وصیت خود نوشت: سیاهی چادرتان، بیش از سرخی خون من قلب دشمن را می‌لرزاند.

همسر شهید نقل می کند: «محمد زنگانه در کودکی در مدرسه نقش یک شهید را بازی کرد سالها بعد وقتی جوانی رشید شده بود در نمایشنامه زندگی این نقش را حقیقت بخشید و برای همیشه جاویدان ماند.»

شهید «براتعلی رجبی» در فرازی از وصیتنامه‌اش می‌نویسد: «فرزندانتان را چنان تربیت کنید که ادامه‌دهنده خط سرخ شهادت باشند.»

شهید رحیمی با توجه به مشکلات اقتصادی خانواده به زحمت دیپلم گرفت و با استعداد خوبی که داشت در دانشسرای تربیت معلم گرگان قبول شد و به تحصیل ادامه داد، بعد از چند بار رفتن به جبهه شربت شهادت نوشید.

شهید غلامعلی سرگزی به دلیل شغل حساسی که داشت دشمنان زیادی داشت و در مقابل صحبت‌های برادرش که می‌گفت: بیشتر مراقب خودت باش لبخندی می‌زد و می‌گفت؛ شهادت لیاقت می‌خواهد.