همرزم شهید محمدحسن صادقی گفت: با شکستن خط دشمن، می‌خواستم به شهید بگویم می‌خواهم به پشت خط جبهه بازگردم، شهید به همین خاطر مرتبا یادآور می‌شد: نگران نباش ان‌شاءالله اتفاقی نمی‌افتد.

شهید «علی‌اکبر حسین پور» معتقد بود؛ دفاع در مقابل متجاوز وظیفه شرعی ماست و حضور من و امثال من در جبهه لازم است و باید با دشمن تجاوزگر بجنگیم وتا آخرین قطره خون‌مان از مملکت و ناموس‌مان دفاع کنیم.

شهید «علی امبر خیام تهرانی» از سوی بسیج داوطلب جبهه‌های جنگ شد، در جبهه تمام مسئولیت‌های سخت و دشوار را به عهده می‌گرفت، او پس از رشادت‌های فراوان در سوسنگرد به فیض شهادت نایل گشت.

دایی شهید «علیرضا احمدی» نقل می‌کند: روزی که علیرضا با زبان روزه به خط مقدم رفت هر چه اصرار کردند روزه‌اش را باز کند گفت: من می‌دانم شهید می‌شوم به همین دلیل می‌خواهم خدا را با زبان روزه ملاقات کنم.

مادر شهید عبدالله البرزی نقل می‌کند: شبی که قرار بود پسرم به جبهه برود از شوق تا صبح بیدار بود.

روحانی شهید «حسین میرزایی» در خاطراتش از رزمنده‌ای سخن گفت که حسرت یک آخ را به دل دشمن گذاشت.